تهران فیلم

درد میوفاشیال دردی است که به دلیل التهاب یا تحریک عضله یا فاسیای اطراف آن ایجاد می شود. پس از ضربه یا استفاده بیش از حد ، نقاط حساسی به نام نقاط ماشه ای میوفاشیال می توانند در عضلات ایجاد شوند. آنها باعث ایجاد تنش و درد در سراسر عضله می شوند. وقتی این درد به مدت طولانی ادامه داشته و بدتر می شود ، از آن به عنوان سندرم درد میوفاشیال یاد می شود.

سندرم درد میوفاشیال (MPS) به عنوان دردی ناحیه ای تعریف می شود که از نقاط تحریک میوفاشیال در عضله اسکلتی نشات می گیرد. این یک بیماری مزمن است.

لینک منبع

دلایل درد میوفاشیال چیست؟

عواملی که می توانند باعث ایجاد نقاط تحریک myofascial شوند ، به عنوان مثال:

آسیب عضلانی
آسیب حاد عضلانی یا کشیدگی طولانی مدت عضله می تواند منجر به ایجاد نقاط ماشه ای شود. به عنوان مثال ، یک نقطه در عضله کشیده می تواند به یک نقطه ماشه تبدیل شود.

فعالیتهای تکراری طولانی مدت
وضعیت بد بدن ، ایستادن طولانی مدت در موقعیت نامناسب
کاهش فعالیت حرکتی
آسیب های ستون فقرات.
در بیشتر موارد ، سندرم درد میوفاشیال به دلیل ترکیبی از عوامل مختلف است.

تعدادی از بیماری ها و شرایط بیشتر درد میوفاشیال را تشدید می کنند. این موارد به عنوان مثال عبارتند از: اسکولیوز ، طول های مختلف اندام ، کم کاری تیروئید ، کمبود ویتامین C ، D ، B12 ، آهن ، بیماری های عفونی ، داروهای خاص ، خستگی مزمن ، بی خوابی مزمن.

افرادی که غالباً دچار استرس و اضطراب می شوند ، به احتمال زیاد در ماهیچه های خود نقاط تحریک کننده ایجاد می کنند.

علائم سندرم درد میوفاشیال چیست؟

علائم معمول سندرم درد میوفاشیال عبارتند از:

درد در یک عضله یا یک گروه عضلانی
درد به مدت طولانی ادامه می یابد و بدتر می شود
درد هنگام کشش یا تنش عضله آسیب دیده شدت می یابد
وجود گره های دردناک در عضلات ، که با فشار دادن آنها درد شدیدی ایجاد می شود.
مشخصه درد در سندرم درد میوفاشیال این است که بر خلاف سندرم های درد بافت نرم مانند سندرم خستگی مزمن یا فیبرومیالژیا ، جایی که درد عمومی است ، عمدتا در یک ناحیه از بدن وجود دارد (یک عضله یا یک گروه عضلانی را تحت تأثیر قرار می دهد). .

سندرم درد میوفاشیال می تواند منجر به اختلال خواب در بیماران شود ، به عنوان مثال به دلیل مشکلی در یافتن موقعیت راحت.

سندرم درد میوفاشیال چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص سندرم درد میوفاشیال براساس آزمایش های زیر است:

داده های تاریخچه پزشکی
در تشخیص سندرم درد میوفاشیال ، پزشک عمدتا به معاینه بیمار اعتماد می کند. او ممکن است آسیب عضلانی ، حرکات مکرر را گزارش کند. درد ، محل آن ، مدت زمان آن را توضیح می دهد ، آیا عواملی وجود دارد که باعث افزایش یا کاهش آن می شود.

معاینه فیزیکی - پزشک به دنبال گره های حساس در عضلات است. هنگامی که نقاط ماشه را فشار می دهید ، عضله دچار انقباض می شود.
هیچ مطالعه آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای شناسایی سندرم درد میوفاشیال وجود ندارد. فقط می توان از آنها برای رد سایر بیماریها استفاده کرد.

درمان سندرم درد میوفاشیال چیست؟

درمان سندرم درد میوفاشیال معمولاً شامل ترکیبی از دارو و فیزیوتراپی است.

متداول ترین داروها عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ، مانند ایبوپروفن ، دیکلوفناک - آنها به دلیل اثر ضد درد و ضد التهابی که دارند ، بیشترین استفاده را دارند.
شل کننده های عضلانی ، مانند تیزانیدین - اسپاستیک عضله را کاهش می دهد
ضد تشنج ، مانند گاباپنتین - اسپاسم و درد عضلات را کاهش می دهد
داروهای ضد افسردگی - برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است به تسکین درد میوفاشیال مانند آمی تریپتیلین کمک کنند.
آرام بخش - آنها به درمان اضطراب و اختلالات خواب کمک می کنند که گاهی اوقات در سندرم درد میوفاشیال رخ می دهد.
فیزیوتراپی مورد استفاده برای تسکین سندرم درد میوفاشیال شامل موارد زیر است:

کشش - توصیه می شود تمریناتی برای کشش عضلات انجام دهید
تمرینات تقویت و بهبود وضعیت بدنی
ماساژ - ماساژ عضله آسیب دیده خون رسانی و گرم شدن آن را تحریک می کند ، که باعث کاهش تنش و تسکین درد می شود
کمپرس گرم یا دوش آب گرم باعث کاهش تنش و درد در عضله آسیب دیده می شود
سونوگرافی درمانی - امواج اولتراسوند گردش خون را تحریک می کنند و بهبود عضلات را تسریع می کنند.
تحریک الکتریکی عصبی از راه پوست (TENS) و غیره

درد میوفاشیال دردی است که به دلیل التهاب یا تحریک عضله یا فاسیای اطراف آن ایجاد می شود. پس از ضربه یا استفاده بیش از حد ، نقاط حساسی به نام نقاط ماشه ای میوفاشیال می توانند در عضلات ایجاد شوند. آنها باعث ایجاد تنش و درد در سراسر عضله می شوند. وقتی این درد به مدت طولانی ادامه داشته و بدتر می شود ، از آن به عنوان سندرم درد میوفاشیال یاد می شود.

سندرم درد میوفاشیال (MPS) به عنوان دردی ناحیه ای تعریف می شود که از نقاط تحریک میوفاشیال در عضله اسکلتی نشات می گیرد. این یک بیماری مزمن است.

لینک منبع

دلایل درد میوفاشیال چیست؟

عواملی که می توانند باعث ایجاد نقاط تحریک myofascial شوند ، به عنوان مثال:

آسیب عضلانی
آسیب حاد عضلانی یا کشیدگی طولانی مدت عضله می تواند منجر به ایجاد نقاط ماشه ای شود. به عنوان مثال ، یک نقطه در عضله کشیده می تواند به یک نقطه ماشه تبدیل شود.

فعالیتهای تکراری طولانی مدت
وضعیت بد بدن ، ایستادن طولانی مدت در موقعیت نامناسب
کاهش فعالیت حرکتی
آسیب های ستون فقرات.
در بیشتر موارد ، سندرم درد میوفاشیال به دلیل ترکیبی از عوامل مختلف است.

تعدادی از بیماری ها و شرایط بیشتر درد میوفاشیال را تشدید می کنند. این موارد به عنوان مثال عبارتند از: اسکولیوز ، طول های مختلف اندام ، کم کاری تیروئید ، کمبود ویتامین C ، D ، B12 ، آهن ، بیماری های عفونی ، داروهای خاص ، خستگی مزمن ، بی خوابی مزمن.

افرادی که غالباً دچار استرس و اضطراب می شوند ، به احتمال زیاد در ماهیچه های خود نقاط تحریک کننده ایجاد می کنند.

علائم سندرم درد میوفاشیال چیست؟

علائم معمول سندرم درد میوفاشیال عبارتند از:

درد در یک عضله یا یک گروه عضلانی
درد به مدت طولانی ادامه می یابد و بدتر می شود
درد هنگام کشش یا تنش عضله آسیب دیده شدت می یابد
وجود گره های دردناک در عضلات ، که با فشار دادن آنها درد شدیدی ایجاد می شود.
مشخصه درد در سندرم درد میوفاشیال این است که بر خلاف سندرم های درد بافت نرم مانند سندرم خستگی مزمن یا فیبرومیالژیا ، جایی که درد عمومی است ، عمدتا در یک ناحیه از بدن وجود دارد (یک عضله یا یک گروه عضلانی را تحت تأثیر قرار می دهد). .

سندرم درد میوفاشیال می تواند منجر به اختلال خواب در بیماران شود ، به عنوان مثال به دلیل مشکلی در یافتن موقعیت راحت.

سندرم درد میوفاشیال چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص سندرم درد میوفاشیال براساس آزمایش های زیر است:

داده های تاریخچه پزشکی
در تشخیص سندرم درد میوفاشیال ، پزشک عمدتا به معاینه بیمار اعتماد می کند. او ممکن است آسیب عضلانی ، حرکات مکرر را گزارش کند. درد ، محل آن ، مدت زمان آن را توضیح می دهد ، آیا عواملی وجود دارد که باعث افزایش یا کاهش آن می شود.

معاینه فیزیکی - پزشک به دنبال گره های حساس در عضلات است. هنگامی که نقاط ماشه را فشار می دهید ، عضله دچار انقباض می شود.
هیچ مطالعه آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای شناسایی سندرم درد میوفاشیال وجود ندارد. فقط می توان از آنها برای رد سایر بیماریها استفاده کرد.

درمان سندرم درد میوفاشیال چیست؟

درمان سندرم درد میوفاشیال معمولاً شامل ترکیبی از دارو و فیزیوتراپی است.

متداول ترین داروها عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ، مانند ایبوپروفن ، دیکلوفناک - آنها به دلیل اثر ضد درد و ضد التهابی که دارند ، بیشترین استفاده را دارند.
شل کننده های عضلانی ، مانند تیزانیدین - اسپاستیک عضله را کاهش می دهد
ضد تشنج ، مانند گاباپنتین - اسپاسم و درد عضلات را کاهش می دهد
داروهای ضد افسردگی - برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است به تسکین درد میوفاشیال مانند آمی تریپتیلین کمک کنند.
آرام بخش - آنها به درمان اضطراب و اختلالات خواب کمک می کنند که گاهی اوقات در سندرم درد میوفاشیال رخ می دهد.
فیزیوتراپی مورد استفاده برای تسکین سندرم درد میوفاشیال شامل موارد زیر است:

کشش - توصیه می شود تمریناتی برای کشش عضلات انجام دهید
تمرینات تقویت و بهبود وضعیت بدنی
ماساژ - ماساژ عضله آسیب دیده خون رسانی و گرم شدن آن را تحریک می کند ، که باعث کاهش تنش و تسکین درد می شود
کمپرس گرم یا دوش آب گرم باعث کاهش تنش و درد در عضله آسیب دیده می شود
سونوگرافی درمانی - امواج اولتراسوند گردش خون را تحریک می کنند و بهبود عضلات را تسریع می کنند.
تحریک الکتریکی عصبی از راه پوست (TENS) و غیره